M.Ö. 7. yüzyıldan başlayarak M.S. 6. yüzyılın üçüncü çeyreğinde vuku bulan Gök-Türk fetihlerine kadar Doğu İran, Toharistan, Soğdiyana ve Kuzey Hindistan coğrafyaları Avrasya bozkırlarının muhtelif atlı-okçu savaşçı kavimleri tarafından hâkimiyet altına alınmıştı. Bunlar arasında en meşhur olanlarını kronolojik bakımdan “Sakalar, Yüeh-chih’ler ve Hunlar – Chionit, Kidarit, Eftalit/Ak Hun” şeklinde sıralayabiliriz. Bazı bilim adamları bu atlı-okçu bozkır kavimlerinin menşeinin Altaylı olduğunu iddia ederken, diğerleri (ki bilim adamlarının önemli bir kısmını oluşturmaktadır) onların Hint-Avrupalı oldukları görüşündedirler. Keyfî ve/veya siyasî bakış açılarıyla motive edilmiş antropolojik ve etimolojik çalışmalar nedeniyle bu kavimlerin kökenleri tartışmalı kalmaya devam etmektedir. At-yetiştiricisi bu göçebelerin kültürel karakteristikleri ve yaşam tarzları en otantik şekliyle günümüz Orta Asya ve Güney Sibirya’nın Türk boylarıyla örtüşmektedir. Egemen Çağrı Mızrak, Bozkır Kavimleri kitabında, soy şecereleri, sosyo-kültürel ve fizik antropolojik yapıları ile genetik işaretlerinin analizleri sonucunda, bahsi geçen bozkır göçebelerinin Altaylı ve özellikle de Türk kökenli olabileceklerine dair güçlü deliller ortaya koyuyor.