Boyunduruk
Orhan Kotan

artık susmalıyım
ağlanacak ne kaldı geriye
tekmil güzelliğimi harcadım
yıkıldı içimde sırça saraylar
yalnızım
söylenecek bir türküm yok artık
artık susmalıyım
kimse gülmesini bilmiyor
kimse ağlamasını bilmiyor
gereği yok boş tirenlere el sallamanın
yağmurlar çoktan kurudu topraklarda
aylar oldu şarkılar susalı
sen her gün biraz daha uzakta
  biraz daha dağlı
kapkara suçlanıp harcanırken
unutulmuş mabetlerde
peygambersiz bir put gibi yaşamam neye
artık susmalıyım
utanacak
ne
kaldı
geriye