“Boran” ahlaki kategoriler hakkında çok önemli düşünceler dolu bir eserdir; ama bunun yanı sıra romanda birçok günlük konu da ele alınıyor, örgütlü çalışma, aylarca insan yüzünü görmeyen çobanların ağır işleri ve terkedilmiş halleri, insanlar uçsuz bucaksız bozkırlarda tek tepeciğin yamacında yaşamak zorunda kalıyorlar, ama çoban brigadları kurulsa, iş hemen değişir.
Bunun içindir ki, Tahavi Ahtanov hâlâ eski kalıntıların devam etmesine şaşıyor ve bundan dolayı endişe duyuyor, hâlâ eski dünyanın zalim güçleri sinmiş bekliyor; tembellik, uyuşukluk, zulüm, cehalet, ahlaksızlık ve şerefsiz adamlar, Abbasbay gibiler nasıl olur da Bölge İdaresi’nde faal görev alabiliyorlar ve ağır suç işledikleri halde neden hiçbir ceza görmüyorlar. Yazar, bunu incelemek istiyor; bunun sebebini bulmak çok önemlidir onun için. Yoksa bölgenin en büyük kodamanı Hasbulat olduğundan mı, böyleleri mantar gibi bitiyorlar. Boran, koyu, kaygı verici renklerle bezenmiştir. Ama “Boran”da tek taraflı görüşlere rastlanılmaz, çünkü yazarın gerçekleri değerlendirmesi, bugünkü ahlak kriterlerine dayanıyor.