“İhsan ne kadar düşünürse düşünsün, neler olduğunu ve hastaneye kim tarafından nasıl getirildiğini hatırlayamıyordu. Daha Derin düşününce Zeynep’in onu terk edişini ve bursunun kesilişini hatırladı. Yine kara düşüncelere dalmıştı.”
Korkunç bir gece sonrası yıkıntıların arasında geçen on gün ! Kim bilir belki de her çocuk gibi annesinin koynunda mışıl mışıl uyuyordu İhsan. Kurtarıcısının kucağında iki yaşında yeniden ‘Merhaba!’ diyene kadar dünyaya. Yaşamın acı tatlı yanlarıyla yine kimsesiz olarak veda edecekti yaşama!