Ümit Yaşar biraz küldür, biraz duman. Kül, Ümit Yaşar’dır; duman, "Baba intihar öyle edilmez, böyle edilir!" notunu yazarak Galata Kulesi’nden kendini atan Vedat Oğuzcan...

Attila İlhan "Pia"da "ne olur kim olduğunu bilsem Pia’nın" der. Hiç olmayan bir kadın mı Pia? Sylvia Plath hep ölümü, intiharı yazdı. Bizde her on yıl bir darbe yapma geleneği, Sylvia’da her on yılda bir intihara dönüşür. Ted Hughes, ardından yazdığı şiirde; "bir tutam saçını, yüzüğünü, saatini, geceliği kurtarabildim/ kurtara kurtara" diyecektir. Sylvia’dan kalanlar bunlar. Eleştiri Fethi Naci’siz öksüzdür. Naci, unutamadığı bir acıyla yaşadı. Belki de Deniz öldüğünde ölmüştü... Ölüm yaşanmaz!

Yalnızlar kendilerini dışa vururlarken, uzun konuşmayı sevmezler. Ferit Edgü gibi yalnızlıktan beslenen ve birikimini yalnızlarla, yalnızlıklarla büyüten biri için de çok sözcüğe yer yoktur kısacık ömür içinde. Bu denemeler uzun metinlere gereksinim duymuyorlar. Yaşam uzun değil, niye büyük yaşamların küçük denemeleri olmasın?

Bu denemeler bunu yapıyor. Kendinizle yüzleşecek, kendinize kurşun sıkacak, kılıç şakırdatacaksınız. Canınız yanabilir: İnsansınız. Çünkü insan en çok canı yandığında ve ağladığında insandır.