Bir tutam “hayat” adlı bu yazım bir öğretmen için:
İlk tayin, ilk köy, ilk maaş, ilk günaydın deyiş, ilk anlatım, ilk ödev, 
Belki de duyduğu ilk ‘örtmenim’di…
Belki,
Boyası çıkmış karatahta, kırık tebeşir, bezden yapılmış silgi, 
kartondan yapılmış Atatürk Köşesi ve mevsim şeridi,
Duvara çakılı fen dolabı, günlük plan, ödev, not defteri, karneydi…
Belki,
Heyecan, sevinç, sevgi, özlem, üzüntü, öfke, nefret, 
Belki de nefesti…
Ali, Mehmet, Ayşe, Fatma,
Küçücük el, 
Ürkek bakış,
Sümüklü burun,
Titrek ses, 
Kirli el ve uzamış tırnak, taranmamış saç,
Belki de önü ıslak pantolondu…
Kışları bir elinde odun, bir elinde defter torbasıyla okula gelmekti, 
soba yakmak, okulu temizlemek, çamurlu bahçede oyun oynamaktı...
Bir tutam “hayat” adlı yazım bir ilke, bir inanış, bir özveri, bir amaç, bir mücadele, bir vizyondu…
Bir tutam “hayat” geçmişin geleceğe yansıması, 
Çocukların büyümesiydi.
 Belki de 
Hayatın ta kendisiydi…

Mahmut HARDAL