Aynadaki adam, aynaya bakana gülümser.
Dostum bu sen misin? der. Yoksa öylesine
rastladığın ben’lerinden bir ben mi?
Biliyorum, gördüğünden hoşnutsan o sensin.
Aynada gördüğünü beğenmiyorsan, kim bu
yabancı diye söylenirsin?
Seni her zaman avutan, aldatan o şarlatan olmasın?
Ne desem, nasıl anlatsam:
O tuhaf gözlerde gördüğüm ışık benim değil.
Yalancı bir ışık ondaki. Bana bakan ben değilim.
Böylesine değişmiş olamam. Derin çizgiler çıkmazı
onda gördüğüm. Birikmiş sayısız düşler
katmanı!
Aynadaki adam dostça der ki: Aynalara
aldanma, aynalar şakacıdır sevdiği yüzlere!