Biz her şeyi bu dünyada öğrendik; doğruyu da yanlışı da, cenneti de cehennemi de… Istırabı, savaşları, ölümler, yok edemedik. Hep tazeledik, geriden gelen yeni nesle devrettik acıları. 
Anadolu`nun usta yazarlarının romanlarında okuduk; zulmü, fukaralığı, çileyi… Acılarla yoğrulduk hep ve yine acılarda bulduk teselliyi. Garip bir toplumuz biz. Mesela bir akıllımız bizden farklı düşünüyor diye hep birlikte yüklenir, deli ederiz, sonra da ne de olsa bizim delimizdir diye ömür boyu sahipleniriz onu. Bazen de yavuz ve acımasız bir delimizin peşine takılır, kendimizi emanet ederiz; belki bir gün bizi korur diye. 
İnsanların, bu dünyada bir cennet yaratmalarının mümkün olacağını düşünenlerdenim ben. Hep birlikte; güzelliklerin ve hoşgörünün hâkim olduğu bir ortamda cenneti yaratabilmemiz mümkün. Dünyamızın bin bir rengine hangi gözle baktığımız önemli… 
Bir çocuk düşünün; dünyayı gözlerinin gördüğü yer kadar sanıyor ve sadece güzel görüyor dünyayı. Bir Pul Parasına Dilenen Kadın; dünyayı sadece gördüğü yer zanneden bu çocuğun ve bu dünyada geçici olarak konaklayanların hikâyesini okumaya davet ediyor sizleri...