Oysa saza daldık, sepeti ördük ilmek ilmek. Aşk adına ne kazandıysak sepetin içerisine koyduk.

Umudu koyduk, sevgiyi koyduk, merhameti koyduk, edebi koyduk. Sepet de sepetmiş hani ne koyduysak aldı bütün bereketiyle.

Sözlere vurduk tüm düşüncelerimizi. Zaman zaman kalemimiz titredi. Bir nokta arasında kaldı cümleler. Oysa yazdıkça öğreniyor, yazdıkça yaşıyorduk.

Bir nokta kadar uzak, bir nokta kadar yakın...