Bu satırlar beyaz bir kâğıda kömür gibi bir kalem ile karalandı...Bu satırlara yağmur çiseledi ve bu satırları rüzgâr kuruttu...Bu satırlar ince bir kiraz dalında olgunlaşmış bir meyveye tadını verir gibi, küçük bir çocuğun avuçlarında gelecek olur gibi, çekirdeğiyle yeni bir yaşama filizlenir ve güneşe doğru uzanmak için bulutlarla iş birliği yapar gibi duygularda anlam kazandı...Bu satırlar saçak altında çektiğimiz toprak kokusu gibi berrak...Bu satırlar çatı kenarlarında erimeyi bekleyen sarkıklar gibi mahzun...Bu satırlar her gün olumsuzlukların hüküm sürdüğü hayata bir isyan, bir karşı koyuş... Bu satırlar uzaktaki sevgiliye bir özlem...