Bu Anı-Romanı sonuna dek okuyan okuyucu benim Saffet Duman’da gördüğüm iyi bir yazar kalemini, çok sayıda yaşantıya dokunmayı başaran etkili gözlem gücünü ve yüzü derinliğe dönen dikkat çekici edebi anlatım potansiyelini görecektir… Yazar, kendisine verilen Müebbet Mahkûmiyeti süresinin 22. yılında KHK ile bir kısım mahkumlar için  çıkarılmış olan özel bir af kararnamesinden yararlanarak hürriyetine kavuşmuştur… ‘Kader’ dediğimiz şeyin, - bence ‘sonradan açıklanabilir beraberliklerin’ -, tam bir trajik ağ ile bir ‘Müebbet Mahkûmu’na dönüştürdüğü bir insan tarafından hapishanede tam iki yılda elle kaleme alınan ve hatta her bir satırı soluk hapishane ışıkları altında basit, ucuz defterlere geçirilmiş bu roman, özellikle gencecik yaşlardaki bir kişinin  onu mahpusluğa sürükleyen şu başından geçenleri böylesi etkili anlatmış olması yönünden değerli bir romandır! Yazarın bu ilk romanında, bir insanın yoksul bir hayattan kurtulma hayallerinin başarılı bir dille aktarılmış çoğu can acıtıcı macerasını bulacaksınız. Yazarın derin gözlem gücü ve analizi ile günümüz Türkiye’sinin bir sürü gerçeğinin bunu bir trajediye nasıl dönüştürebildiğini okuyacaksınız. Okurken, karmaşık duygular içerisine girecek ve karakter betimlemeleri arasında  kendinizi de görerek sorgulayacaksınız!....Ve, yazarın kaleminden sadece şu birkaç cümleyi  buraya alarak bitirmek istiyorum burada yorumumu, romanın edebi dili açısından iyi bir fikir verecektir sizlere de;

…Uyandığımda zihnim çok dinlenmiş bir vaziyetteydi. Geçmişteki acı veren hatıralarım zihnime sızmaya çalışıyordu ama bunu asla başaramadılar. Çünkü ben onları tek tek kovdum. Yataktan kalkıp beynimden, onlardan kalan son artıkları da temizleyerek uzun uzun elimi yüzümü yıkadım; dün akşam bana verilen bu haberin mutluluğu yüzünden kendiliğinden dolan gözlerimi kimseye göstermeden…