Türkiye toplumunun bütün kesimleri uzun bir zamandır karmaşık duygular içinde. Toplumsal adaletsizliklerin yanı sıra hem içeride hem dışarıda süren savaşlar sonucu binlerce insan öldürüldü, milyonlarcası yerinden edildi. Buna rağmen hâlâ “Daha çok öldürülelim, savaşa devam edelim” çığlıkları duyabiliyoruz. Oysa bu kadar şiddet ve nihayetinde ölüm bu insanların öfkesini, hıncını çoğaltıyor. Toplum da bu hıncı haksızlığa verilen intikamcı bir tepkiye dönüştürüyor. Suçlu gördüğümüzü cezalandırdığımızda öfke azalır. Ama bu toplumsal hınçta verilen her ceza öfkeyi daha da kabartıyor. Bir tarafta fail geleneği ve kültürü oluşurken diğer yanda mağdur kimliği ve duygusal felç hali var.
 
Yıllar geçse bile bu travmatik olayların üzerinden suç bilinci oluşamıyor. Bütün bunlara rağmen iyi ya da kötü fark etmeksizin, kahraman ölünce bitiyor her film.
Şahap Eraslan