Hayat bir mutfaktı ve bizler bu mutfakta pişen her- şeydik. Ama varolan, basit gibi görünen herşeydi. Kimse bunu anlamadı. Anlamadıkları için, kuruyan yapraklar dallarına tutunamadılar. Boşlukta esen rüzgarların sayısı arttı ve aslında bize düşen geçmişi yarınla çarpıştırmadan yaşayabilmekti...

Ama dört mevsimdi hayat. Bizler mevsimlerin sayısını azalttık. Ya yaz sıcağında kavrulduk ya da zemheride donduk. Baharı saklamadı kimse yüreğinde. Eksildik baharlarla birlikte...