Bazen bütün kapılar yüzüne kapanır, bazen hiçbir şey yolunda gitmez; seni hayatta tutacak bir şeyler ararsın. Kimi zaman yaşamak bile anlamsızlaşır. Yapabileceğin tek bir şey kalır; açar ellerini dua edersin. *İki ileri, bir geri…* Huzura bir mehter gibi gidersin.

Çünkü gitmemişsindir uzun zamandır, içinde onsuz geçen günlerin çekingenliği vardır; utanırsın, sıkılırsın... Bir karabatağa düşmüşsün gibi çıkmak için çırpınırsın. Sonra seni Yaratıcı’na götüren kara bulutlar dağılır, diline istemsizce bir ayet dolanır; hani uğruna canını vereceğin kardeşin gibi, hani kalabalıklar arasında yalnızken bir anda karşına çıkan arkadaşın gibi, hani buz tutmuş kalbini ısıtan güneş gibi, hani derdini döktüğün sırdaş gibi…

*Ey haddini aşan kullarım!
Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin.*
(Zümer-53)