Dört kız kardeş odada bir aradaydı.

Sırt üstü yere uzanmış yatan Cleo, *Hediye alıp verilmeyen olmayan Noel akşamı olur mu hiç!* diye söyleniyordu.

Üzerindeki epeyce eskimiş olan elbisesine bir göz gezdiren Dennise derin bir iç geçirdi ve

*Yoksul olmak ne kadar da kötü!* mırıldandı.

Küçük Sofie ise burnunu çekerek, *Bazı kızların bir her şeyleri varken biz de niye yok ki?* diye sordu.

Isabel, hepsini bastıran bir sesle, *Ama bizim de annemiz babamız var. Oysa bazılarının da ailesi yok.* dedi.

Bu sözler dört genç kızın yüzlerine bir gülümseme yerleştirdiyse de Cleo’nun, *Ama babamız burada değil ve daha uzun bir zaman da olmayacak!* dediğini duyunca yüzleri yine asıldı.

Babalarının çok uzaktaki bir savaşta olduğunu anımsayınca hepsinin gözlerine hüzün çökmüştü.

Bir süre kimse hiçbir şey konuşmadı. Sonra Dennise yumuşak bir sesle konuşmaya başladı.