Günlük ve anıların psiko-sosyolojik tahlili bir yana, hiç değilse onun, geriye dönük olarak yaşamımızı derinleştirdiğini; ayrıca, geleceğe dair yaşanırlık ve öngörülerimizin neler olabileceğini sezme girişimi olarak görülebileceğini düşünüyorum.
Daha dar anlamda, günlük tutma ile iç içe olarak anılarımızı ve anlarımızı kaydetmenin, varoluşumuzun ne denli bilincine vardığımız ya da varamadığımızın bir göstergesi, yazınsal bir zemini olacağını sanıyorum. Anıların bu bakımdan, salt benliğimizle el ele, hiçbir dış belirlenim altında kalmadan insanın zaman, toplum, tarih idrakini, kısaca kuşatıcı varoluş algısını da içerme, onun tikel ve tümel izlerini barındırma ayrıcalığını da ifade edebileceğini dile getirmek isterim. Bireyin kendini ifşa ve irdelemesi bir bakıma tüm bireylere ve onların dünyalarıyla ilişki biçimlerine dair betimlemeler içereceğinden, anılar, öznel alan betimlemesi ve idrakinden dış ve nesnel alana doğru izlenim ve anlam katmanlarına sahip olur…
Anılar sahibinin duygularını ve betimlemelerini izler; hatta onunla adeta zamandaş bir akran gibi yol alırken, farkına varamayacağımız bir şekilde tüm bireyleri, toplumun bütününü ve dış alemi değerlendirmeye, hatta bir takdir ve teşhis kriterlerine tabi tuttuğunuzun farkına varırsınız. Bu noktada, benim öznel olan anılarım tüm insanlığın anıları olmaya doğru evrilir, ortak insanlık durumu böylece en mahrem ve saklı alanda kendini gösterir. 
Bu sebeple, geleneğimizde ve yazın dünyamızda pek az yaygın olan Günlük Tutma, Anı ve Seyahat Yazıları Yazma etkinliklerini yeniden faal hale getirmemizin önemi ve yaşamsal değer kendiliğinden ortaya çıkmaktadır…