Bu hi­ka­ye bir ri­va­yet olup, hiç­bir dini ki­ta­ba da­yan­dı­rıl­ma­mış­tır. Sadık Sahid, Mekke’den Me­di­ne’ye an­ne­si­nin va­si­ye­ti­ni ger­çek­leş­tir­mek için çöl­le­ri geçip Pey­gam­ber Efen­di­miz Haz­re­ti Mu­ham­med’in (a.s.) ya­nın­da İsla­mi­yet’i öğ­re­nip, iba­de­ti­ni doğru şe­kil­de ya­pa­bil­mek için çöl­le­ri aşan dokuz ya­şın­da­ki bir ço­cuk­tur. Sadık Sahid, müş­rik­le­rin onu öl­dür­mek için yap­tık­la­rı tu­zak­la­rı; iki yılan, bir köpek, bir atın gös­ter­di­ği mü­ca­de­le ve çölde ya­şa­yan bütün can­lı­la­rın Sadık Sahid’i ko­ru­ma­ya al­ma­sıy­la Pey­gam­ber Efen­di­mi­zin ya­nı­na var­ma­yı ba­şa­rır. Ri­va­ye­te göre Sadık Sahid, yı­lan­lar­la ko­nu­şa­bi­len ilk Müs­lü­man ço­cuk­tur. Çölde yol­cu­luk yapan der­viş­ler ve ker­van­lar, “Sadık Sahid, Mekke ve Me­di­ne’nin çöl­le­ri­nin ço­cu­ğu­dur.” der­ler. Ölü­mün­den sonra çöl­ler, se­ne­de bir gün Sadık Sahid için ağ­lar­mış ve çöl fır­tı­na­la­rın­da rüz­ga­rın sesi “Sadık Sahid” diye hay­kı­rır­mış. De­di­ğim gibi, bu hi­ka­ye bir söy­len­ti­dir; hiç­bir din adamı ve ta­rih­çi bu ko­nu­da araş­tır­ma yap­ma­mış­tır. Bu yüz­den “Bir De­de­nin To­run­la­rı­na Hi­ka­ye­si” dedim. İnşal­lah okur­ken eğ­le­nir­si­niz, hi­ka­ye­mi­ze kulak ve­re­lim.