Bebek odası, bebek yatağı, bebek yastığı, bebek battaniyesi… derken, gelip hayatın tam ortasına oturuyor onlar.

Adını tam koyalım: *O Biiir İnsan Yavrusu.*

Bitmeyen gazı, kaybolan emziği, yolculukları zehir edişi, ilaç merasimi, takvime bağlı aşı günleri, toplanmayan evin tek mümessili, kakası, çişi… daha nesi ve nesi…

Özge Özyurt, eğlenceli dili ve imlasıyla hamileliği, *bağzı* lohusa günlerini, normal’ciler - sezaryen’ciler çekişmesini, anne olmanın bin bir hâlini anlatıyor.

*Bi de annelik çıktı başımıza!* derken, *attağ*a giden bebeğin çantasını kendi tecrübeleriyle dolduruyor.