Her çınar ağacı gördüğümde duygulanırım nedense. Kökleri sağlam olduğu için en şiddetli rüzgarlara dayanmasını bildiğinden mi, gölgesi altına aldıklarına huzur verdiğinden mi bilmiyorum. Belki de o muazzam medeniyetimizi çağrıştırdığından...

Hele bir çınar yaprağı düşünce önüme, farklı alemlere geçer gibi olurum, hele bir de sararmışsa hele bir de o anda yağmur yağıyorsa geçerim kendimden, titrer tüm vücudum...

Sorarım kendime: Bu gidiş nereye?

Sorarım kendime: Bir çınar yaprağı bile sararmışken ve usul usul düşmüşken yere, bendeki bu gaflet ve duyarsızlık niye? Medeniyetimizin üzerinde bu kadar bela dolaşıyorken, her an acı, gözyaşı ve zulüm varken bendeki bu gülüş niye?

Bir çınar yaprağı alın elinize ve bakın, size de bir şeyler söyleyecek, inanın Kim bilir belki kaybolan ümidinizi yeşertecek, belki sizi geçmişe götürecek ve belki de küllerinizden doğmanıza yeniden vesile olacak.