Ağır İkindi
Güneşin çok parlak olduğu
Bir günün sonunda sessizlik
Tatlı bir hüzünle hatırlatır
Zevki yarıda kalan bir çocukluğu
Şen-şatır geçen
Nedense bir ağırlık çöker insana
Dağlara çöken günün ağırlığı gibi
Bir leylek kanat çırpar durgun havada
Ve güneş çekilir garipsediğim
Yassı tepelerden