Üstada Yakarış

Şu büyük Üstad kimdir? Var mı dünyada eşi?
Yüzünde tüy olamaz bizlerin dördü, beşi.
Her kula nasip olmaz ayağına yüz sürmek
Cübbesini tutarak arkasında yürümek.
Ey Üstad, affet beni, nasıl oldu atladım?
Senin büyüklüğünü nasıl da anlamadım?
Ey benim üstadların en büyüğü Üstadım!..
Taa Yemen’den duyuldu artık feryat figanım.
İzin ver ayağının altına paspas olam
Çiğnendikçe pekişem, pişem, seninle dolam.
Sen bu çağda yaşayan en büyük efsanesin
Bir üflesen dünyayı ters döndürür nefesin.
O kadar büyüksün ki havsalaya sığmazsın
Kalem kalem değil ki senin dehanı yazsın.
O görkemli mimberde bütün ihtişamınla
Otururken şeyh gibi, şöhretinle şanınla,
Ya da de ki Süleyman, farz et ki ben de Sinan
Adına mabet yapıp tapınsam yetmez inan.
Hoşlandığın şeyleri alsam çömez namıyla
Ayağının altına sersem tüm encamıyla.
Hizmetkarın gibi taa mahşere dek beklesem
Karşında el bağlayıp zatına hizmet etsem.
Ömrümün sonuna dek çile çeksem kapında
Gene bir şey yapabildim diyemem Üstad sana.
9 Haziran 1998, İstanbul