Yazar der ki:
“Mezuniyetlerimi diplomalara sığdırabilirim fakat bu benim karakterim, fikrim, bakış açım hakkında nasıl olduğumu size bildirmez. Bana göre yazarın eğitim seviyesi yazdığı kitabın içeriğindedir.”
  
En güzel ve sevdiğim sıfatım ise önce ‘anne’ ve ‘insan’ diyen yazar, biri kız diğeri erkek iki çocuk ve de üçüncü çocuğum dediği Malik isminde jako papağan annesidir.  
  

Evet, bu dünyadan bir Müslüm Baba geçti… 
Baba; “mahsun, garip, kalbi kırık, hayatın yalanlığını, yalın yaşamı ile bizzat tecrübe ettiği için hayattan beklentisi olmayan, zaten yalan olan dünyasını dumanların arasında görünmez hale getirerek gerçeklerin daha fazla yüreğini acıtmaması için dünya ile mesafesini koruyan bir yürek adamıdır. Benim de “Yürek yoldaşım”dır. Ben de dua edicilerinden biri olarak yürekten kalem salladım. 
Sigara dumanları arasında kaybolurken, sahnede şarkılarıyla yüreklere kükrerken görünüyordu. Psikolojiyi ne kadar sağlam tutabildiyse o kadara yıkılmamaya çalıştı. 

Hüzünlü yüreklerdeki acıları terapiye alıp damardan biraz mutluluk enjekte etmek lazımdı, ben de öyle yaptım. Baba, “Her şey yalan!”, “Yaşadığımız alem hayal dünyası!”, “Bir dost, bir post yeter bana!”, “Alıp vereceğim kimsem kalmadı!” dedi ve gitti.
Rahmeti bol, mekanı cennet, mükafatı rızası olsun…