Düşünmek, doğruya niyettir, doğruya giden ilk yoldur. Düşünmeyi unuttuğumuzu unuttuğumuz bir çağda bize düşünmeyi, kendimize ve koca bir hayata soru sormamızı bir nebze de olsa tekrar hatırlatan roman kahramanlarımızın özellikle bazılarına teşekkürü bir borç biliyorum.

Edebiyat, biraz da ruh inceliğidir. Onun için de edebiyat kötü şey değildir. Yeter ki değerli olan diğer her şey gibi onu da yerli yerinde, hak ettiği anlamda kullanmayı bilelim. Çünkü edebiyat, kendimize sokulmayı, kendimizle hemhal olmayı ve hayatın önemsizmiş gibi görünen asli değerlerini bize hatırlatır. Hoyratlık ve gaddarlıktan uzak düşürür, bizi biraz daha kendimiz olmaya yaklaştırır. İşte bu çalışma biraz da olsa bu incelik ve amacı bize fısıldamaktadır.