“Yaklaşık iki düzine sayfa aceleyle yazılmış gibi görünüyordu. Üzerinde yazanlara bakınca kimden geldiği hakkında kafasında hiçbir işaret belirmedi, belli ki huzursuz bir kadın yazısıydı ve bir mektuptan daha çok bir müsveddeye benziyordu. İstemsizce zarfı tekrar eline aldı, içinde ne olduğunu açıklayan ek bir mektubun olup olmadığına baktı. Fakat zarf boştu ve tıpkı sayfalar gibi ne bir gönderici adresi ne de bir imza bulunuyordu.

Garip, diye düşündü ve zarfı tekrar eline aldı. ‘Sana, beni hiç tanımayan sana…’ yazıyordu bir sesleniş, bir başlık olarak. Şaşkınlıkla duraksadı.”

Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu, henüz çocukluğunda filizlendirdiği platonik bir aşkı, kendi içinde yaşayarak özenle saklayan ve gittikçe daha da büyüten bir kadının ruh halini incelikle anlatması bakımından edebiyat dünyasında karşılıksız aşkın doruk noktası olarak kabul edilir ve onu okumamak bir okur tarafından büyük bir kayıptır.