KİTABIN BÖLÜMLERİ 
Bölüm 1: Konu Seçimi
Bölüm 2: Plân Yapma
Bölüm 3: Başlıkların Yazılması
Bölüm 4: İçindekiler Listesi
Bölüm 5: Dil, İmlâ ve Noktalama 
Bölüm 6: Kısaltmalar
Bölüm 7: Vurgu 
Bölüm 8: Yabancı Diller 
Bölüm 9: Kitabın Fizikî Yapısı  
Bölüm 10: Dış Kapak 
Bölüm 11: Kitabın Kısımları 
Bölüm 12: Giriş Bölümü 
Bölüm 13: Bölümlerin Yazılması 
Bölüm 14: Dipnotlar 
Bölüm 15: Sonuç Bölümü

Türkiye’de bilimsel yazma stilleri konusunda adeta taş devrinde yaşıyoruz. Yazarların önemli bir kısmı, tam bir tipografik bilgisizlik içinde. Pek çok yazar, vurgu için italik yerine bold kullanıyor. Pek çok yazar, ideal satır aralığının yazı tipine göre değiştiğinden habersiz.
Türkiye’de yayınlanan kitapların önemli bir kısmı dizinsiz. Keza Türkiye’de bibliyografyasız yayınlanan pek çok kitap var. Bibliyografyanın nasıl yapılacağını bilmeyen yazarlar var. Vakıa, Türkiye’de, bibliyografyadaki kaynakların yazarların önadlarına göre sıralandığı kitaplar mevcut.  Türkiye’de yazarların ezici çoğunluğu, adında de, de la, von gibi soyluluk takısı bulunan yabancı yazarların soyadlarının bibliyografyada nasıl sıralanacağını bilmiyor.
En bilinmeyen konulardan biri de akademik yazmada yaygın olarak kullanılan supra, infra, passim, sic, op. cit., et al., cf., e.g., id., viz. gibi Latince kelime ve kısaltmaların anlamını bilmeyen ve dolayısıyla bunları kullanamayan pek çok kıdemli hocamız var.
Ülkemizde sadece işin yazma kısmında değil, yayınlama kısmında da pek çok bilgisizlik ve karışıklık var. Pek çok yayınevi bu işi amatörce yapıyor. Türkiye’de yayınlanan kitapların önemli bir kısmında yarım başlık sayfası yok. Keza Türkiye’de künye sayfası olmadan yayınlanan kitaplar var. Pek çok yayınevi de künye sayfasında nelerin bulunacağını bilmiyor. Türkiye’de kitaplarda sayfa numaralandırmasının nasıl yapılacağını bilmeyen pek çok yayınevi var. Bazı yayınevleri, en büyükleri dâhil, kitabın “ön kısmı (front matter)”ndaki sayfaları Roma rakamlarıyla değil, Arap rakamlarıyla numaralandırıyor. Türkiye’de fresh recto kuralını hayatında duymayan yayıncılar var.
Oysa medenî dünyada bunların her birinin ayrıntılı kuralları var. Bu kuralların bazıları yazarlara, bazıları yayıncılara ve hatta bazıları matbaacılara hitap eder. Bu kuralları, bir yandan yazarlar, diğer yandan yayıncılar ve nihayet matbaacılar öğrenirler ve bunlara uyarlar. Batıda bu konularda izlenilen ve kendilerine uyulan “stil kitapları (manuals of style)” vardır.
Türkiye’de ise benzer kitaplar yoktur. Yazar, yayıncı ve matbaacılar bu konularda uymaları gereken kurallar olduğunu ya bilmezler, ya da bu konularda her yazar, her yayıncı ve her matbaacı kendi kuralını kendi bulmaya çalışır. İşte bu kitap, bu eksikliği bir ölçüde de olsa gidermeyi amaçlıyor. 
Bu kitapta yazarların kitap yazarken, yayıncıların kitap yayınlarken, matbaacıların kitap basarken uymaları gereken kurallar, örnekleriyle birlikte açıklanıyor.