Rousseau`nun üçüncü ve en az tanınan bu denemesi ilk kez 1755`te Diderot`nun Ansiklopedi`sinin beşinci cildinde ve üç yıl sonra ayrı bir kitap olarak yayımlandı. Çalışma Toplumsal Sözleşme`yi yedi yıl kadar önceler. Rousseau `Genel İstenç` kavramını ilk kez burada kullanır. Romantik ve idealistik eğilimleri ile Rousseau Aydınlanmanın tipik materyalizmine ve despotizmine herhangi bir duygudaşlık göstermezken, Aydının ikonu olarak kabul edilen Voltaire`de çok kararlı, amansız ve neredeyse kişisel bir düşman buldu. Sivil Dini savunması ve erdeme götürdükleri ölçüde tüm dinleri eşit ölçüde değerli görmesi Fransa`da Kilise ile çatışmasına yol açtı, kitapları yasaklandı ve birçok yerde yakıldı.

Rousseau Genel İstenci herkesin istenci olarak değil, ama ussal istenç olarak görür ve ussal istenç göreli, tarihsel istenç de değildir. Pozitif yasalar için ideal modeldir ve onları sürekli değişim, sürekli yenileşim, sürekli gelişim dinamiği içinde tutan erektir. "Yasamacının ilk ödevi yasaları Genel İstence uygun kılmaktır." "Tikel durumlar için yasanın tini karar verecektir," ve "yasaların bulunmadığı her durumda Genel İstence, tüm yasaların bu kaynak ve tamamlayıcısına danışılacaktır." Modern Yurttaş Toplumunun istenci olan Genel İstenç özgürdür, ve Özgürlüğü dinamik ussallığının, kesintisiz bir ussallaşma süreci, ereksel gelişim süreci olmasının güvencesidir.