Tarihte bazı şahsiyetler vardır. Birbirleri ile özdeşleşmiştir. Biri olmadan diğeri yarım kalır. Aslında onları büyük yapan da her ikisinin varlığıdır. Harun Reşit ve Behlül Dâna ikilisi bu yönleri ile tarihe mal olmuş şahsiyetlerdir. Harun Reşit; varlığın, gücün, saltanatın, maddenin, dünyanın ve dünyalıkların; emir verme ve komuta etmenin, nasihat almanın, nasihate muhtaçlığın temsilcidir. Behlül Dâna ise yokluğun, yoksulluğun, zayıfın, güçsüzlüğün, uhreviliğin, nasihatin, mânânın ve maneviyatın temsilcisidir. Bir şiiri: Mütevazı yaşaması gerekti, ölecek kişinin, Bir günlük yiyecek yeter kişiye dünyasında, İnsan neden dünyaya önem veriyor, Ve vasf edilmeyecek kadar çalıyor. Güzeldir keremi Allah’ın, boldur ihsanı. Onun ilminin dışında kalmaz azıklarımız. Ey gafil yakında göçeceksin Konuşmaları sükût olan kavmin yurduna.