İnsan en değerli cevherdir. Cevher işlendiğinde; muhteşem pırlanta, alet, edevat ve medeniyeti inşa eder. İnsan işlendiğinde; bilge, mucit, münevver, müşerref ve muhterem bir şahsiyet teşekkül eder. O zaman hayat yaşanmaya değer bir anlam kazanır.

Hayat en önemli armağandır. Böyle bir armağana sahip insanın hayatta dikili bir ağacı, söylenecek bir sözü olmalı. Bu söz, gök kubbede baki kalan hoş bir seda olmalı. Aksi taktirde “boşa gitti bunca emekler / bana insan değil ağlar melekler” bağlamında söz söylemek durumunda kalınır.

Eğitim davranış terbiyesidir. Terbiye ise nezakettir, zarafettir, duyarlıktır, üretmektir. Niteliği artırmak, yaşantıyı değerli hale getirmektir. Eğitim hayatın vazgeçilmez, olmazsa olmazıdır. Onun için eğitimsizliğin hürriyeti yoktur. Yeterli düzeyde terbiyeden nasibini almayanlar potansiyel tehlikedir.

Yaşamak bir sanattır; yaşamasını ve yaşatmasını bilene.

Hedef yakındır; yürekten inanıp yolundan ve yordamından gidene.

Acı en etkili bir derstir; pes etmeden, direnerek ümidini diri tutana.

Sevgi en kutsal bir değerdir; sevgi fedaisi olup karşılıksız sevene.

Selam olsun; dağa, taşa, güle, kuşa çiçeğe.

Selam olsun; bir fikir uğruna hayatı hakir görene.

Selam olsun; zincirini kırarak özgürlüğe koşana.

Selam olsun; onurunu koruyup zalime baş eğmeyene.

Selam olsun; cesur, mert, bilge, adanmış, üretken, çalışkan, tutarlı ve yaşanmışlıklarını cömertçe paylaşan insanlara.