“Bir daha duy, sözümün en yücesi, hepsinin en gizlisi şudur: Sen benim büyük sevgilimsin, bu yüzden senin iyiliğin için konuşacağım. Zihnini/gönlünü Bana ver, kendini Bana ada, Bana kurban sun, Beni tazim et ve Bana gel. Sana gerçekten söz veriyorum, çünkü sen benim için azizsin.”

Bhagavad-Gita (Tanrı’nın Şarkısı), Hindu dininin en önemli ve en kutsal metinlerinden biridir. Büyük Hint destanı Mahabharata’nın bir bölümünü oluşturur.

Savaşçı prens Arcuna ile dostu ve arabacısı, aynı zamanda Tanrı Vishnu’nun yeryüzünde bedene bürünmüş bir zuhuru (Avatar) olan Şri Krişna arasında geçen bir söyleşidir. MÖ 400 ile MÖ 100 yılları arasında Sanskrit dilinde yazılmıştır. 18 bölüme ayrılmış 700 dizeden oluşur.

Şiir, geniş bir çerçevede Tanrı’nın niteliğini˛ ve insanın O’nu tanıyabilmesinin yollarını araştırır. Metnin önemi, hem izlenmesi gereken amacı, hem de bu amaca varma yollarını göstermesindedir. Ayrıca Hindistan’daki dinsel düşünce ve uygulamaların uzun çağlara yayılan bir özetini verir. Hindu geleneğinin insanı Tanrı’yla mistik vuslata (birleşmeye) ulaştıran üç yolunu, tek bir yolun farklı varyasyonları olarak gösterir.