Mahabharata kitap olarak ilk ortaya çıktığında neredeyse bütün Güney Asya bu kitabı beşinci Veda olarak kabul etti çünkü içinde Rig, Sama, Atharva ve Yajur-Vedalar ile birlikte Brahmanların ve Upanişatların tamamı vardı. Batı bu destanla ilk karşılaştığında M. Ö. 2700 yılından çok daha önce gelişmiş olan tek tanrılı Brahma dini yerini çoktan Budist etkili çok tanrılı bir dine bırakmıştı.

Yeni din nerdeyse bütün Asya’ya yayıldığında Mahabharata’nın kalbi olarak kabul edilen ve yıllar içinde Vaişnavist ve Smartist inançların kutsal kitabı haline gelen Bhagavat Gita’nın içinde adı geçen Krişna da tanrı haline getirildi. Ancak bu sadece binlerce yıllık tek tanrılı bir dinin günümüze çok tanrılı bir din olarak gelişmesine değil aynı zamanda tüm Veda öğretisinin yanlış anlaşılmasına ve öğretilmesine neden oldu.

Bu nedenle Sanskrit Dilinden Türkçeye çevirmeye devam ettiğim Mahabharata 6. Kitap Bhişma Parva’nın içinde yer alan bir bölüm olan Bhagavat Gita’yı ayrı bir kitap halinde yayınlanması gerekiyordu. Bu sayede yönlendirilmiş, hatalı çevrilmiş sayısız Bhagavat Gita ile noktasına, virgülüne ve hatta biçimine dahi dokunulmadan çevrilmiş gerçek Bhagavat Gita’yı ayırmış olduk.

Sankhya Felsefesinde dediği gibi O zamanı geldiğinde her şeyi kendinde yarattığı gibi yeniden kendinde yok ettiğinde geride kendisinden başka hiçbir şey kalmayacak olan tek yaratıcıdır. O varlığı olmayan olarak kendinden varlığı yaratan Brahma’dır.

Bize özünü vererek maddeden başka bir şey olmayan bu bedeni ayakta tutana şükürler olsun…