Dünya daha önce böyle büyük bir tehlike ile karşı karşıya gelmemişti. Dengede tutan güçlere varisleri savaş açmıştı. Bu savaşın sonunda ya yeniden doğacak ve yenilenecek ya da yok oluşa girip kıyameti başlatacaktı. Kan, entrika, aşk, kaos, varoluş ve yok oluş. Hepsi bu savaşı tetikleyen duygulardı. Galaktik düzen Dünya’yı dengede tutan güçlere karşı gelinmesine öfkelenmiş ve içlerinden birini seçmişti. Seçilen ruhun güneşiydi. En karanlık zamanda umutların tükendiği anda ortaya çıkan ışıktı. Onun adı Maria Black’ti. Altı mührün kutsal varisi ve ata cadılardan biri. İnsanlığın, varislerin, bazı ata cadıların ve galaktik düzenin son umuduydu. Ama bu bir savaştı ve savaşta her şey mübahtı. Saflar değişebilir, yeni güçler uyanabilirdi. Bu savaşı ya Mari ve mutlak ışık kazanacak ya da karşı taraf galip gelerek karanlık, korku, acı, nefret, öfke tüm evrende kol gezecekti. Sonuç ne olursa olsun Dünya kendini korumaya almış ve yalancı kıyameti başlatmıştı. Bundan sonra ne olacağını yalnızca Tanrı bilebilirdi.