Dul bir kadın olarak toplum içinde var olmaya çalışmanın zorluğunu yaşamadan bilemiyormuş insan. Otuzlarının ortasında ve hala genç çekici ve alımlı bir kadındım.

Bu halimle kocalarını ayartacağımdan korkan komşu kadınlar ile görünmeyen mücadelem de cabasıydı. Ama ne erkeklerine yem, ne de kadınlarına dedikodu malzemesi olmaya hiç niyetim yoktu.

İşte bu yüzden zaman, zaman insanın aklının almayacağı davranışlarda bulunup, çok günah işledim. Her defasında da Yüce Allah’a beni affetmesi, doğru yolu buldurması ve bu yaptığımın son yanlışım olması için yalvardım durdum.

“Eminim satırlarımı okudukça yeri gelecek bana hak verecek, yeri gelecek gerileceksiniz. Bazen de komik hallerime gülecek ve bazen de öfke duyacaksınız.

Ancak unutmayın ki sonuçta ben de bir insanım. Benimde herkes gibi zayıf yanlarım, zaaflarım var. Belki diğer insanlara göre biraz daha yoğun ve biraz daha abartılı, hepsi bu!