Ben seni kendime yasakladım 
Bütün gün odamı temizliyorum
Sevdiğim bir tenor var
Akşamları onu dinliyorum
Gördüğüm bütün kötü düşleri görmezden geliyorum
Adı konmamış duygularla dolar ya bazen insan
Onlara birer isim uyduruyorum
*** 
Korkut Kabapalamut’un şiirlerini büyük bir hazla okudum. 
küçük İskender  
Modern şiirin imgeyle yazıldığı gerçeğini bağlamından kopararak şiiri âdeta imge gösterisine indirgeyen, anlaşılmamayı meziyet sayan kimi günümüz şairlerinin aksine Korkut Kabapalamut, belki aynı zamanda iyi bir öykü yazarı da olmasının etkisiyle dize dize insan hikâyeleriyle örüyor şiirini. Öyle ki, makas değiştiren trenlerin, belediye otobüslerinin, istasyon şeflerinin, sokak köpeklerinin, kendiyle derdi olsa da kuşlarla arasından su sızmayan iyi insanların seslerini, hipodromdaki atların kişnemelerini duyuyor, aniden sıçrayan kılıçbalıklarının muhteşem gösterisine tanık oluyoruz onu okurken. 
Halil İbrahim Özbay

Öyküleriyle tanıyıp sevdiğimiz Korkut Kabapalamut’tan bu kez şiirin olanaklarıyla yazılmış, su gibi akıp giden, mutlaka her okura tanıdık gelecek duygularla, deneyimlerle bezeli aşk ve insan biyografileri. Kesinlikle çok farklı, çarpıcı bir okuma deneyimi.