Bilmeyince,
Sanki daha çok anlıyor insan ne yaşadığını.
Daha çok hissediyor gerçekleri, susuyor.
Bilmeyince işte.
Daha çok ezberliyor insan kendi adını.
Her adımı korkusuzca atabiliyor.

Hissedince,
Korkuyor ve sınır koyuyor insan hayallerine.
Endişe ediyor, saçma sapan çabalıyor kendince.
Ara veriyor hayallerine ve düşlerine.
Bir hisle ağlıyor işte...