Âşık Divane şiirlerinde, ezgilerinde kimi zaman dışa kapalı, kimi zamanda alabildiğine dünyaya açık. Bu ikilem onun yetiştiği iki ayrı coğrafyadan kaynaklanır. Çocukluğu ve ilk gençliği dar bir çevrede geçiyor. Sivas’ta Gelmuat yöresinde. O ortamın eğitimi, terbiyesi böyle yetişmesine sebeb oluyor. Ama Avrupa’yı mekân edinince o yerlerin demokratik havası, kendisinin ruh halinin ve anlayışının değişimini ortaya koyuyor. Şiirlerinde ve ezgilerinde bu ikileme çok sık rastlıyoruz. Her halde o sebebledir ki zaman zaman karamsarlık, hüzün ve melankoli hakim; zaman zaman da neşeli, dünyaya meydan okuyan, kendine güvenen, güçlü kişiliğini ortaya koyuyor. Çoğu zaman şiirlerinde bir dışavurum egemen. Ben şiirlerinde, kaba söyleyişiyle “ne şiş yansın, ne kebab” anlayışına hiç rastlamadım. Dobra, açık ve cesaret içeren söylemler var şiir ve deyişlerinde.