Kaç mevsim kendinden ödün vererek bekleyenler,
Çaresiz ve umutsuzca.
`Beni sevmemiş olamaz o da seviyordu,
Hayır yanılıyor olamam..."Diye,
Kendini kandırmakla geçen ömürler...
Yıllar sonra boşuna beklediğinin farkına varıp,
Gerçekler yüzlerine tokat gibi vurulduğunda kendilerine gelirler.
Kimi zaman bire bir yaşadık hayatları.
Kimi zaman tanık olduk.
Herkesin kendinden bir şeyler bulabileceği,
Dolu dolu satırları kaleme aldım.
Dokundum hayatlara, yaşanmışlıklara.
Baba gibi, söylemem gibi,
Bedduam gibi, bekleme gibi…

O kim bilir nerede kendi derdinde
Bekleme boşuna dönecek diye
Sarıl dört elle hayata yine
Bekleme elinden tutacak diye.