Çevremizle kurduğumuz iletişimde sadece sevmek mi önemli, yoksa anlamak mı gerekli diye düşünürsek, `anlayarak sevmek...` büyük bir ustalıktır dememiz çok doğru olur. Bazı anne-babalar çocuğun gelişmesinde ona hep yardım etme ihtiyacı duyarlar. Merdiven tırmanmaya çalışmasından okul ödevlerini yapmasına kadar her an yanlarında olmak isterler. Bu yardımlar onu güçlendirmekten ziyade, kendine güveni azaltır. Hayat boyu birilerinin desteğine ihtiyaç duyar ve böylece kişi bağımlı bir insan hâline gelir. Bir olayda çocuğu hem gözetip hem de koruyabiliriz. Örneğin çocuk hayatında ilk defa bir basamağa çıkıyorsa, düşeceğinde tutabileceğimiz bir mesafede durup izlememiz daha faydalı olacaktır. Basamağı çıktığında sevinince biz de onunla beraber, onun gibi sevinmemiz daha iyidir.