Yıllarca üniversite hayatının neler getirebileceğini hayal etmiştim. Bazı şeyler değişirken her zaman aynı 
kalan tek bir şey vardı.
Hayal gücümü ne kadar çılgınca çalıştırdığımın bir önemi yoktu, sonunda beni hep aynı yere götürüyordu.
Ona.
Geleceğim artık belliydi, sadece ondan ibaretti.

Ta ki aniden artık öyle olmayana dek…

Şimdi eskiden olduğum kişinin kabuğundan ibarettim. Devam edemeyeceğim kadar bulanık bir yoldaydım ve hiçbir çıkış yolu göremiyordum.

Çünkü yoktu.

İlk aşkın sonsuza dek süreceği söylenirdi.
Ben de tam olarak bundan korkuyordum