İnsanlar salt kendi aralarında değil, nesnelerle de dostluklar/arkadaşlıklar kurabilirler. Özellikle kitap dostluğuna doyum olmaz. “Kitap en iyi dosttur” sözüne yürekten katılıyorum. O hep verir, vefasında karşılık beklemez. Siz onu bırakmadıkça o sizi terk etmez.
Geçmişle onda buluşur, bilgilenir, aydınlanır, yenilenir ve de ufukumuzu genişletiriz. Beşikten mezara değin eğitimimizin en ışıklı, en bilge hocası da odur. Onunla gezer, onunla zamanı paylaşır, onunla düşünürüz. Yaşam boyu ona danışır, yolumuzu/yordamımızı ondan öğreniriz. Gelişimimiz ve geniş bir görüş ufkuyla yaşama bakışımızı sağlayan da odur.
O, hep ziyaretçi bekler sabırla. Cömerttir ikramında. Aydınlatır, dünyamızı. Düşünce ve fikir bahçesinde gezdirir bizi. Işıklandırır içimizi-dışımızı. Geçmişimizi bize, bizi geleceğimize taşır. Kitaplarla ne denli barışık olursak, o kadar insan, o kadar uygar oluruz, bence... Kim zarar görmüş onun dostluğundan.
Kitaplar her yaştaki insanlarla dost olmaya hazırdır. Yeter ki kapısından girip, ona konuk olalım...