"kapıların, pencerelerin endişeyle küçüldüğünde sancının dipsizliğini öğrenirsin, köz yaralarınca hayal gitmek içindir dersin ama kendine demirli yağmurun ektiği umuda çalışırsın, güneş basınca ısınır bağrında okşadığın can filizleri, yurt iksiri huzme okları saçılınca, çözülünce çocukluk dilin “Annemin hüzün masalından türedim” de, avun
cennet dedikleri, ışık toplayan buluttur kalbinde..."