Baba figürü özellikle Kafka’da birçok mananın toplamıdır. Baba Tanrı’dır, baba Güç’tür, baba Korku’nun Büyüğü’dür. Baba, yaşamı çekilmez kılan ne varsa hepsidir. Babaya Mektup, kendini var ederken yaralar almış, o yaraları sürekli büyütmüş, sonra da o yaraları sarmak isterken içinde yeni yaralar açılmış bir evladın umutsuz çığlığı, yardım dileğidir.