Aslında bu yazıları yazmaya başlamamdaki sebep, babamla olan anılarımı unutmamak içindi. Lakin, sonradan, hepsini tek bir yerde toplayarak herkesin babamı tanımasını, ona olan hasretimi bilmesini istedim ve babamı, 10. ölüm yıl dönümünde ailesi ve dostları tarafından ne denli çok sevildiğini anlatan bir kitapla anmak için kolları sıvadım.

İçimdeki coşkuyla, sayın Kenan Mortan’a ve sevgili Kiraz ablama (Gökırmak) bu isteğimden bahsettim ve yazılardan gönderdim. *Çıkart bu kitabı Kübra * dediler. Kiraz abla, hayalini bile kurmadığım bir teklifte bulundu bana, *İstersen editörlüğünü ben yaparım*. Bu cümle benim için o kadar değerliydi ki, 98 yılında çıkarmış olduğu *İnce Bir Çizgidir Yaşam* adlı kitabın sayfalarında babamın çizimleri vardı ve kitabın önsözünde şöyle diyordu, *Sıcacık çizgileriyle kitabıma duygu katan Sıtkı Usta’nın her zaman Ustam olarak kalmasını diliyorum* .

Evet, yıl 2020 ve şimdi de benim kitabım için bütün desteğini veren Kiraz Gökırmak ve baba dostu Kenan Mortan’a minnetle… Ayrıca, benden her konuda olduğu gibi bu konuda da desteğini esirgemeyen eşim Oğuz’a, kitap içerisinde babam için yazılar yazan yazamayan, 15 Kasım 2010’dan bugüne bize manevi güç veren baba dostlarına, basımında desteğini esirgemeyen Ayşen- Alp Hiç Gencer ailesine ve meslektaşım Hasan B. Yılmaz’a, geceleri uyuyarak bana zaman veren oğlum Dağhan ve kızım Ilgın’a şahsım ve Sıtkı Olçar ailesi olarak teşekkür ediyorum.