Her canlı varlık gibi Babalar da günün birinde ölümü tatmaktadırlar. Kimi o alemin diğer bir ferdiyle bir çatışmada ölüyor, kimi ise ecel günü tecelli ettiğinde başka bir şekilde ölüyor.

Korkak insanlar her olay karşısında ölür. Yiğit insanlarsa günü geldiğinde bir defa ölür. Aslında ölümden korkacak ne var? Azrail de olsa gelen Melek değil mi?.. Ölümü kendine dost görenler, yaşamda daha başarılı olur. Gerçek babalar, kendi terbiyelerine göre yeraltı dünyasının yazılmamış ama o alemin insanları tarafından çok iyi bilinen kanunlarına uymak zorundadır.

Zayıfı, bilhassa namuslu insanları himaye ederler. Şöhretlerini kaybetmemek için gerekirse gözlerini kırpmadan canlarını verirler: Bu kitap, 1800`lü yıllardan bugüne kadar kimlerin gelip geçtiğini anlatmaktadır.