Burhan Cahit, Atatürk Devri modernleşme çabalarını önemsemiş, ekseriyetle sosyal hayat ilişkilerini merkeze aldığı romanlarıyla yeni nesilleri etkilemiş bir yazardır. İkinci Burhan Cahit ise doğrudan iktidarın resmî ve siyasi söylemlerini kullanmış, bunları yakın tarihi konu ettiği ve Cumhuriyet yıllarının yansıdığı romanlarında politik bir anlatıcı vasıtasıyla dillendirmiştir. Gazete sayfalarında unutulan Baba Dostu romanında ise evlilik ve aşk konularını inceden inceye işleyen Burhan Cahit’in resmî söylemlerden uzak üslubu ve tavrı izlenebilir. Romanda, Avrupa’da senelerce yaşayan genç Feridun’un İstanbul’a uyum sağlama aşaması anlatılırken Atatük Dönemi eğlence yaşamı, kadın ve erkek ilişkileri, kadının sosyal hayattaki yeni konumunun çeşitli yansımaları okurun dünyasında nostaljik bir seyahat imkânı da oluşturur. Aşktan kimsenin kaçamayacağı fikri romanın temel dayanak noktalarından biriyken bu fikre paralel olarak bir başka cepheden aşkta vuslatın kimlere nasip olacağı düşüncesi filizlenir. Romanın sonunda okurun “aşk emek verenin mi, korkulu düşler görenin mi yoksa eyleme geçmekte teraddüt edenin hakkı mı olacağı” sorunsallarına cevaplar sunduğu da rahatlıkla söylenebilir.