Hani sözlerin?... İşimi aldın; üstelik, ölüme kadar kurtulamayacağım bir yükü de sırtıma yükledin. “Takatin var mı?
Gücün yetecek mi,” diye hiç soruyor musun?
Öğrendiğime göre, her gittiğin yerden yeni bir kurban vererek ayrılmışsın; ne acı bir durum.
Sen bir canavar gibi, bunca genç kızın şeref ve namusuna kıyarken sana tek bir kişi geçmişini sormaz. Halbuki, benim her başvurduğum yerde karşıma, senin hediye ettiğin yüz karası çıkar ve ben işimden kovulurum!... Ne yazdığımı, ne söylediğimi bildiğim yok. Aç yavrumun iniltisi kafamda düşünecek gücü bırakmıyor. Allah büyüktür elbet; elbet bir gün bizlerin ahını senden alacaklar!...