Bir yanımız bahar, bir yanımız hazân,

Ne kısa mesafe aradaki zaman.

Geçmez sandığın o derin acılardan,

Merhem olur sevinç, ummadığın bir an.

Hayatın bir ucundan tutmuş gidiyoruz. Bazen acı ile yoğrulup, bazen sevinç ile kucaklaşıp yol alıyoruz. Lakin acı sevinç kadar çabuk geçmiyor. Çünkü acı geçmeyen bir iz bırakıyor, sevinç ise anlık mutluluk veriyor ve çabuk unutuluyor.

O yüzdendir ki şiirler hep, özlem, hasret, gözyaşı içeriyor ve kalpten dile dökülüyor. Hissedilen her duygu ömrümüze, ruhumuza çok şey katıyor. Ama ruhun dinginliğe ihtiyacı var. Bizler acı ve sevinci yürekte dengeli tutarsak eğer, daha az yorulur ve daha çok şükrederiz.

Hayatı güzelleştiren duygular ise sevgi, saygı ve merhamet... Bu duygulara sahip çıkmak ve onları iyi muhafaza etmek gerek. Çünkü ruhumuzun ihtiyacı bunlar.

O halde şu kısa hayatta severek, sevilerek; birbirimizi yormadan yol almaya bakalım.

Aynı yerde, aynı dengede kalalım.