Deniz Moralıgil’in “Gölge Falı” ve “İki Mükemmel Boşluk” adlı öykü kitaplarını okuyanlar onun gözlem gücünü, sözcük seçimine gösterdiği özeni, okuru düşünmeye hatta kendiyle kavgaya iten vurucu sonlarını bilirler. 
Bu kitapta da çok katmanlı, iyi kotarılmış öykülerle karşılaşacak; son derece çarpıcı, iç dağlayan konuların nasıl bu kadar sade, sıradan, olağan anlatıldığını düşünüp “basit” sözcüğünün içinde taşıdığı ihtişamı yakalayacaksınız. “Zor” diye tanımlanan öykü yazım teknikleri arasında gezinirken anca edebiyatın açabileceği kapıların birinden çıkıp diğerine gireceksiniz. 
Kaybetmiş insanları vakit kaybı görenlerden, aşkın altına kömürü kürekle sürenlerden sıyrılabilirseniz derin yaralar açacak felaketlerin mimarı olma peşinde koşanlara çarpacaksınız anbean. 
Öyküleri okurken küf, pas ve pislik yığınına dönüşmüş iç karartan anıtlar yolunuzu kesse de geçmişteki hâllerini anlatmaktan bıkıp usanmayanlarla sarılsa da dört bir yanınız, inanıyorum ki inatla geleceğe bakmayı ve kendi hikâyelerinizi kucaklamayı seçeceksiniz.