Her aylağın kalbinde kanı pompalamaya üşenen bir damar vardır! Her damarın içinde ise aylaklığa vurulan gizli darbe! Ayla bir harf fazlasıyla aylaklığın masalını yeniden yazdı. İçine kimseyi sığdıramayan bir çocukla içinden kimseyi çıkaramayan başka bir çocuğun karşılaşması. İçine masal doldurmak isteyen bir çocukla içine masalları sığdıramayan başka bir çocuğun buluşması. Sahi, iç içe sarmalanmış masallar içimizi ısıtır mı üstümüze örtünürsek? “-Nerede kaldın? Seni bekliyorum neredeyse akşam olacak bekleye bekleye! Evet! Tam olarak böyle söyledi Ayla. Hem de saat tam yediyi çeyrek geçe! Sabah ışıkları daha yenice vururken ikisinin de yüzüne! Beklemenin, dakikaları uzatıp devleştirdiğini bilmek için yetişkin olmaya gerek yoktu elbette. Hem koca bir adamdan daha yakındı küçük çocuk devlere…” İçinde dev olmayan bir masalı, içine devleri sığdıran çocuklar okusun diye… İçinde deniz olmayan bir masal yüreğimizi dalgalandırsın diye…