Benlikten soyutlanılan, bedenin bir araç olarak kullanıldığı ve yalnızca ruh ile yürünebilen yollar vardır. Ruhun bedeni terk etmesi için ölmek her zaman koşul değildir. Kişioğlu bu yolları çoğunlukla, hayata dair söyleyecek bir sözü olup da söyleyecek gücü olmadığında yürür. Böyle yolların amacına kimileri nirvana kimleri kâmil insan olmak der. Oysaki bu yolların bir amacı veya sonu yoktur. Çünkü sonu olan bir yol, insanı hiçbir yere götüremez. Sınırlı yol, sınırsıza ulaştıramaz.
                                        *     *
Peki bu çağda neden türküler yakılmıyordu? Türküyü yakacak ozan mı kalmamıştı yoksa türküsü yakılacak sevda mı? Yoksa sevdalar, kara sevdaya mı dönüşemiyordu?