Kenarı kırılmış puslu bir aynada saçlarımın kesilmesini üzülerek seyrediyor, bir yandan da *Ne olur yapma anneciğim…*diye ağlıyordum.

Makası almaya çalıştığımda elime tokat yedim. Ben kıpırdadıkça daha fazla kesmeye başladı. Tutam tutam yere dökülen saçlarıma gözlerim yaşararak baktım, ağlamaya bile iznim yoktu.

*Rahat dur! Beni anlamıyor musun? Sana kaç defa anlattım.* Anlatmıştı. Bir yanım hak veriyor, diğer yanım belime kadar uzanan saçlarımı kesmesini istemiyordu.